İtalya'da Yüksek Lisans Yapmak & Mimar Olarak Çalışmak

Politecnico di Milano'da yüksek lisans yaptıktan sonra mimar olarak iş bulan Ece Hanım, İtalya'da yaşamak ve çalışmak hakkındaki tecrübelerini Çizzgi ile paylaştı. Keyifli okumalar 🥳

"İtalya'da insan bir şekilde İtalyanca'yı öğrenmeye maruz bırakılıyor ve kursa gitmeseniz dahi günlük kalıpları baya öğrenebiliyorsunuz."

- Merhaba, adım Ece Öner. 27 yaşındayım, yüksek mimarım. İtalya’nın Milano şehrinde yaşıyorum.

Ece Öner27 yaşındaYüksek Mimar

- Lisans eğitimimin son döneminde Politecnico di Milano’nun yüksek lisans programı olan Building Architecture bölümüne başvurdum. Eylül 2018’de Milano’ya geldim ve 2 senelik yüksek lisans programından sonra iş buldum ve burada yaşamaya devam ediyorum.

Ben.

- Açıkçası benim başta böyle bir isteğim pek yoktu. Yalnız başına bambaşka bir bağlamda yaşamaya çalışma fikri korkutuyordu ama ailem bu konuda beni cesaretlendirdi diyebilirim. 

Eğer soruyu “neden yurt dışında yaşıyorsunuz?” şeklinde değiştirirsem, Türkiye'ye nazaran daha sakin ve güvenli bir izlenim uyandırdığı, çalışma saatlerinin de aynı şekilde çılgın bir esneklik içinde olmadığını gördüğüm ve en önemlisi de tek başıma yaşayabilmem için gerekli ekonomik şartları Türkiye'den daha kolay bulduğum için diyebilirim.

Arkadaşımla bar bassoda negroni sbagliato içiyorduk.

- Açıkçası çok zorlayan bir şey olmadı. Bütçeme uygun olacak 2 okul/ülke danışmanlık tarafından bize önerilmişti, İngiltere'de 1 senelik veya İtalya’da 2 senelik bir master programına başvurabilirdim ve süresi, kültürü ve tarihi sebebiyle tercihimi İtalya'dan yana kullandım.

- Politecnico'nun kayıt olurken aldığı 160 Euro + döneme yazılırkendi sanıyorum 895 Euro , 1 hafta-10 günlük hostel parası (gecelik yaklaşık 35 Euro) , ilk ay için kira ve depozito parası (1100 Euro civarı bir rakamdı), ulaşım kartı ve telefon sim kartı (32 Euro )vb. Kalemler yaklaşık olarak minimum 3000 Euro gerekmişti diye hatırlıyorum ilk ayımda.

- Öğrenci vizesine başvuracağımdan denklik işlemleri için üniversitemden transkript ve henüz mezun olmadığımdan dolayı da mezun olacağımı bildiren bir belge almıştım, bunların yanısıra sponsor kimse  banka hesap dökümleri, kabul belgem, nüfus kayıt örneği, seyahat sağlık sigortası vb. evraklar istendiğini hatırlıyorum. 2018 yılının mayıs, haziran sonu ve ağustos ortasında olacak şekilde de konsolosluk randevularıma gittim. Son randevumdan da 3 gün sonra vizemi almıştım.

- 4 Sene içinde yavaş yavaş geliştirdim dilimi, ara sıra çalışarak, çokça günlük hayatta dili kullanmaya çalışarak mümkün oldu bu.

Gitmeden önce bir kursa kaydoldum ve A1 seviyesini tamamladım, sanırım birkaç ay sürmüştü. Gittiğimde çok az da olsa derdimi anlatacak kadar İtalyanca biliyordum :) Tabi o zaman dertler de azdı, yaşadıkça daha çok sorun ve daha çok evrak işi gerekti. Çünkü vizenizi alıyorsunuz almasına ama ülkeye girişten sonra ilk 10 gün -doğru hatırlıyorsam- içinde oturum iznine başvurmanız gerekiyor. Bunun için de questura denen karakollara gitmeniz ve pek de İngilizce konuşamayan İtalyan polisine durumunuzu açıklamanız gerekiyor.

İtalya'da insan bir şekilde İtalyanca'yı öğrenmeye maruz bırakılıyor ve zaman içinde, kursa gitmeseniz dahi günlük kalıpları baya öğrenebiliyorsunuz. Tabi fazla detaylı bir dil olduğu için kulaktan dolma İtalyanca biraz sığ kalabiliyor, bunun üstüne özellikle çalıştığınızda, dizi film podcast takip ettiğinizde kolaylıkla gelişebilirsiniz bence. Şahsen, okul sürecimden ziyade iş hayatında italyancayı daha çok geliştirdiğimi söyleyebilirim.

Mezuniyet günüm.

Bu süreçte üzücü bir şekilde İngilizcemden olduğumu da söylemeden geçmeyeyim. İtalyanca ve İngilizce yapı olarak hem çok benziyor, hem de ufak tefek sinir bozucu farklılıklar barındırıyorlar, bu da iki dilin birbirine kolaylıkla karışmasına neden oluyor. Bazı anlar İngilizce'yi geçtim, Türkçe kelimeyi bile bulmakta zorlanıyorsunuz. Günlük size en çok nüfuz eden dil beyninizi ele geçiriyor ne yazık ki!

Arkadaşlar ile natale yemeği.

- İtalya için spotahome, dovevivo, uniplaces vb. internet sitelerinden araştırmalarımı yaparken camplus apartments isimli bir siteye denk gelip iletişime geçtim ve paylaşımlı bir oda kiraladım. Paylaşımlı olması sebebiyle ortalamanın altı bi rakam (faturalar dahil yaklaşık 420 Euro) ödüyorum.

Tek odalar benim geldiğim dönem 500-550 Euro'ya bulunabiliyordu. Şimdi ise 750 bandına çıktı fiyatlar. Apartman dairesi kiralamak istiyor ve şehir merkezine yakın olmak istiyorsanız sanıyorum bu aralar minimum 900 Euro'yu gözden çıkarmanız gerekiyor.

Evimde arkadaşlarımı ağırladığım bir zamandan.

- Polimi’de yüksek lisans tezimizi yazarken profesörümün asistanı olan, şimdiki iş arkadaşım ben mezun olduktan sonra benimle iletişime geçti ve ofislerinde eleman açığı olduğunu, istersem portfolyomu gönderebileceğimi söyledi. Mülakat sonrası anlaştık ve mezuniyetimden yaklaşık 5 ay sonra çalışmaya başladım. Güncel olarak da aynı mimarlık stüdyosunda çalışmaya devam ediyorum.

Ofisin düzenlediği Natale (noel) yemeği.

- Okumak isteyenler için; teknik bir üniversiteden gelen arkadaşlarım kendilerini lisans tekrarı yaparken bulduklarını söylemişlerdi,  ben teknik anlamda kendimi yeterli hissetmediğim için bu okulu seçmiştim, benim için zorlayıcı ve tatmin edici bir eğitim serüveni oldu diyebilirim.

Çalışmak için gelmek isteyen arkadaşlara önerebileceğim şey; italyanca öğrenin. Mühendisler ve mimarlar için esame di stato (devlet sınavı) denen, vermesi zorunlu olmayan ama tamamlandığı takdirde mimarlar ve mühendisler odasına kayıt olmanızı ve italyan devletine daha az vergi ödemenizi sağlayan, ne yazık ki tamamen italyanca olan sözlü/yazılı sınavlar var.

Vergi demişken de partita iva denen vergi numarasını, çalışma izni alan çoğu kişinin açması gerektiğini söylemeden geçmeyeyim. Freelance bir çalışan iseniz, oturum izni almak için bu numarayı almanız gerekiyor, senede 2 kere de vergi ödüyorsunuz. Maaşınızın %24ü kadar bir kesinti oluyor mimarlar için. Ve ne yazık ki çalışma hayatına yeni atılmış biri iseniz, maaşınız da Milano'da yaşamaya zar zor yetecek şekilde oluyor. Tabi ki bir yerden başlamak lazım diyip girişebilirsiniz bu hayata, benim yaptığım gibi. 

Sol: Galleria'nın içindeki yeniyıl ağacı. Sağ: Piazza Duomo

- Burada vatandaşların sağlık kartları oluyor. Öğrenci iken de çıkarabileceğiniz gibi, çalışma izniniz veya “iş arama” izniniz varken de bu karta başvurabiliyorsunuz ve herhangi bir ücret ödemiyorsunuz.

Kartın çıkabilmesi için ikametiniz, oturum izniniz, sağlık sistemine kayıt formu ve doktor seçimi yapmanız gerekiyor. Kartın süresi oturum izninizin süresi ile aynı oluyor. Devlet hastanelerinde işlemleriniz ücretsiz oluyor.

Ben bir keresinde boğulma tehlikesi atlatıp ambulansla hastaneye getirilmiştim. Check up vb. işlemler yapıldı ve hiçbir ücret ödemedim.

- Irkçılık vb. şeyler yaşamadım. Yalnızca burada yaşadıkça İtalya toplumunun dış dünyaya kapalı olduğunu, kendi kültürleri ve hayat tarzları konusunda farkında olmadan (?) tutucu davrandıklarını ve çok yavaş hareket ettiklerini söyleyebilirim. Ve bana öğrettikleri bir şey varsa, o da ne olursa olsun sakin ve sabırlı olmam gerektiğidir. :)

Pizza fotoğrafı koymadan geçmeyelim.

- Bu kadar tutucu ve kapalı bir toplum olduklarını bilseydim İtalya'yı seçmeyebilirdim. Ama memnuniyetsiz de değilim. Türkiye'de kendi insanıma yer yer ne kadar sinirleniyor, yer yer ne kadar sevgi ve saygı duyuyorsam, İtalya'da da benzer bir durum yaşıyorum.

Piazza Duomo'da arkadaşımla.

Çook teşekkür ederiz Çizzgi olarak 😇