Kamboçya'da Kumarhane Müdürlüğü Yapmak

Bugün, Türkiye dışında beş farklı ülkede yaşayıp kumarhane işletmeciliği de dahil birçok sektörde çalışmış olan Şebnem Hanım ile Kamboçya'daki deneyimleri üzerine yaptığımız sohbetimizi sizinle paylaşıyoruz 🤩

"Hayatım boyunca gezgin olmak istedim. Maddi durumum elverişli olmadığı için de göçmen oldum. Kariyer odaklı değil, daha fazla ülke ve yaşam görebileceğim bir yaşam seçtim, bunu uyguladım... "

- Ben Şebnem İnemek. Şu anda Karadağ’da yaşıyorum. Marmara Üniversitesi'nde Turizm İşletmeciliği, Ege Üniversitesi'nde Felsefe, Innsbruck Üniversitesi’nde İngiliz Dili ve Edebiyatı okudum. Hiçbirinden mezun olmadım.

Şebnem İnemek41 yaşındaRestoran İşletmecisi

- Şu an kendi ufak restoranımızı erkek arkadaşımla işletiyoruz. Hayatım boyunca farklı işlerde çalıştım. Genellersek işletmecilik yaptım. Dünyanın farklı ülkelerinde sıfırdan mekan oturtup, sistemini sağladım. Restoran, butik otel, bar, turistik tesis ve kumarhane yöneticiliği yaptım. Ayrıca kişi ya da kuruluşlar adına çeşitli fuar ya da organizasyonlarda bulunuyorum yan iş olarak.

İlk kez 28 yaşında Kosova’da inşaat ve turizm üzerine bir projede bulunmak üzere bir yıl civarında kaldım. Sonra tekrar üniversite sınavına girip kazandım ve Innsbruck Üniversitesine başvurup kabul edildim ve Avusturya’ya gittim. Hayatımın en güzel ve de zorlu zamanlarından biriydi.

Sonra bir seneye yakın Cezayir’de yine iş dolayısıyla bulundum ama birbirimizi pek sevemedik. Sonrasında Kamboçya’ya yine bir iş teklifi ile gittim. Orada bir tropikal adada bir restoranın başına geçip, bir sene yaşadım. Sonrasında iki ayrı büyük şehrinde yaşadım. Kumarhane müdürlüğü yaptım. Şimdi orada tanıştığım erkek arkadaşımla Karadağ’da yaşıyoruz. Ama buradan da bir seneye başka bir yere geçip, artık tamamen yerleşik hayata geçip hayvancılık yapmak istiyoruz. Bunun için araştırmalarımız sürüyor. Olursa kuzey ülkelerinden biri ya da Yunanistan’da yaşamak istiyorum.

Kamboçya günleri...

- Avusturya dışında gittiğim hiçbir ülke için araştırma yapmadım. Yerinde öğrenmeyi tercih ettim. Genelde bir kaç günlük karar aşamalarından sonra bodoslama gittim. Hayatım boyunca gezgin olmak istedim. Maddi durumum elverişli olmadığı için de göçmen oldum, kariyer odaklı değil, daha fazla ülke ve yaşam görebileceğim bir yaşam seçtim, bunu uyguladım. Kendimce de başarılı oldum. Şu an artık yerleşik hayata geçme planları yaparken, ne istediğimi net biliyor ve tüm araştırmalarımı bunlar üzerine yapıyorum.

- Sorularınızı Kamboçya üzerinden yanıtlarsak; vize problemi yok. Kapıdan turist vizesi alıyorsunuz. Sonra işe başladığımda senelik 300 dolara business vize alıp, her sene yenilettim. Bunları yapan acenteler var zaten. Zor değil. İlk gittiğim senelerde hayat çok ucuzdu ve kiralar düşüktü. Ama Çinlilerin yönelimiyle hayat pahalı olmaya başladı. İlk gittiğimde aylığı 60 dolar olan bungalov, beş sene sonra oradan ayrılırken 400 dolar olmuştu.

Kamboçya günleri...

- İngilizce ve Almancam iyi ve aslında yetiyor ama benim çevrem ve çalışanlarım genelde Kmer olduğu için dillerini biraz çözmek istedim. Alfabelerini öğrenmeye hiç girişmedim ama A1 seviyesinde konuşup anlaşabiliyorum. İngilizce yetiyor aslında hayatı idame etmek için.

- Kamboçya'nın en kötü olduğu konulardan biri sağlık. Özel hastaneleri bile oldukça yetersiz. Sağlık sorunları olan ve kontrolleri olan kişilere tavsiye edeceğim bir yer değil.

- Ülke insanı genel olarak çevre sorunlarına duyarsız, geri dönüşümü bir türlü öğretemedim. Genel olarak eğitim seviyesi çok düşük. Şöyle söyleyeyim, Dostoyevski’nin Kmerceye çevirisi yok. Bu bana çok rahatsız edici gelmişti.

Din çok baskın, ama dinleri baskıcı olmadığı için bunun bir zorluğu yok, hatta bir mistikliği var. İnsan çeşitliliğine saygı çok güzel oturmuş. Bu en sevdiğim yanlarından biri. Din, cinsiyet, cinsel yönelim gibi konular sorun değil, çeşitlilik olarak görülüyor. Turizme çok batmamış, insanları çok cana yakın, içten ve iyi insanlar.

Kamboçya günleri...

- Ülkemde kendimi çok özgür hissedemediğim için küçüklüğümden beri gözüm dışarıdaydı. Çocukluğumdan beri de çok okuduğum için, hep başka ülke, yaşam ve kültürleri merak ederek büyüdüm. 28 yaşında ülkeden çıktıktan sonra da bir kaç senede bir, bir kaç aylık süreçler dışında ülkeme dönmedim. Yaşadığım ülke ve civar ülkeleri imkanım oldukça gezdim, bu arada organizasyonlara da katılarak farklı farklı ülkeler görüp deneyimleme şansı buldum.

Genel anlamda yaşadığım bu hayatı sevdim. Devamlı yeni kültür ve insanlar görmek benim hayattan beklediğim şeydi zaten. Tabii ki her seçim bir terk ediş. Türkiye’deki aile ve dostlarımı mütemadiyen özlüyorum, ayrıca başka ülkelerde yakınlaştığım, dünyanın her tarafına serpilmiş, kontağı hiç yitirmediğim ama bir daha görüp göremeyeceğimi bilemediğim çok fazla dostum var. Bu yoksunluk, seçtiğim hayatın en negatif yönü.

Minimalist yaşamayı öğrendim ve çok sevdim. Hayatım hep iki bavula sığacak eşyayla geçti. Başta zorlasa da sonradan bunu çok benimsedim. En az eşyayla en konforlu hayatı oturttum. Böyle yaşamaktan mutluyum.

Sanırım bana en büyük katkısı, bu değişik ülke ve yaşamların benim içsel yolculuğuma olan rehberliği oldu. Artık yerleşik hayata geçmek, yaşlanmak için bir ülke bulup, orada eşimle sakin, doğa, hayvan ve kitaplarla bir hayat istiyorum. Çünkü ne istediğimi tamamen anlamamı, kendimi tanımamı sağladı bu yol bana. Kendime güvenim oturdu iyice. Her yerde ve koşulda yaşayabileceğimi biliyorum.

- -Şimdilerde böyle etkinlikler ya da internet üzerinden yardımlarla, yurt dışına çıkmak çok daha kolay oldu. Ben her gittiğim ülkede tekerleği sıfırdan icat etmek zorunda kaldım. Şu an insanlar çok daha donanımlı ve başkalarından destekle bu yollara çıkıyorlar. Bu gelişmelere çok seviniyorum.

Pişmanlıklarınızı bile sevmeye hazırsanız yola çıkmalısınız bence. Başka ülkelerde yaşayacağınız zorluklar elbette ki çok fazla. Farklılıklar, özellikle algı farklılıkları rahatsız etmeyip eğitici geliyorsa size, çıkın yola.

Tek tavsiyem Türkiyeli arkadaşlarımızın bence yaptıkları en büyük hataya düşmemeniz. Gittiği ülkede kendi ülkesinden insanların içine tıkılmış çok kişi gördüm. Kendi küçük Türkiye’lerini yaratıp onun dışına çıkmayanları. Bunu yapmayın. Lokal çevre edinin ve farklı kültürlerden, kozmopolit bir grubunuz olsun. Ben kendimi anlamak ve eğitmek için ülkeden çıktım ve biraz da olsa bunu başarabildiğimi görüyorum. Sizin sebebiniz de neyse, ona yoğunlaşın. Bu süreçteki zorlukları yıldırıcı değil, sınayıcı görün ve pes etmeyin.

Kamboçya günleri...

Teşekkür ederiz... 🥳